همیشه نزدیکهای عید که می شه یاد این شعر سهراب می افتم :
مانده تا برف زمین آب شود.
مانده تا بسته شود
این همه نیلوفر وارونه چتر
ناتمام است درخت
زیر برف است تمنای شنا کردن کاغذ در باد
و فروغ تر چشم حشرات و طلوع سر غوک از افق درک حیات.
مانده تا سینی ما پر شود از صحبت سنبوسه و عید.
سال نو بر همه مبارک
مانده تا برف زمین آب شود.
مانده تا بسته شود
این همه نیلوفر وارونه چتر
ناتمام است درخت
زیر برف است تمنای شنا کردن کاغذ در باد
و فروغ تر چشم حشرات و طلوع سر غوک از افق درک حیات.
مانده تا سینی ما پر شود از صحبت سنبوسه و عید.
سال نو بر همه مبارک